De AZ'tjes (alk/zeekoeten) vlogen lekker en ook vlogen er redelijk wat roodkeelduikers. Leuk waren de 3 grote zee-eenden, waarvan er eentje samen met een vrouwtje topper zowat over het strand gevlogen kwam. Sommige AZ'tjes vlogen dichtbij genoeg om tot op soort gedetermineerd te worden: een groepje van 3 alken vloog mooi in het zonnetje langs en ook zeekoeten kwamen af en toe dichtbij genoeg.
Een parelduiker, pas mijn 4e in Nederland, viel op tussen de vele langsvliegende roodkelen door zijn loggere uiterlijk en de grote voeten. Bonus was een gewone zeehond die even het strand op kwam hobbelen, maar helaas iets te onvoorzichting benaderd werd en de spreekwoordelijke benen nam.
De rest van de dag besteedden we al vogelend richting en op de noordpunt. Dit leverde in eerste instantie niet echt veel op: wat geelgorzen en de grote aalscholver bij de robbenjager, maar kort daarna stootte Ruben een pieper op die met boompieperachtige roepjes opvloog en een egaal bruingroene rug had... Helaas vloog de vogel helemaal over de camping heen richting noord. "Shit, die moeten we terugzoeken!". Dit was natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, en we vonden hem helaas ook niet terug. Pijnlijk. We botsten nog wel op een (of de) siberische tjiftjaf ten zuiden van de Robbenjager, maar verder zat er niet zo veel meer in.
Op de terugweg kwamen we nog langs een groep strandleeuwerikken op een akker tegenover de slufter: hier werden deze dagen af en toe wel 80 strandleeuwerikken bij elkaar gezien.
Toen ik net van mijn fiets afstapte bij ons gebouwtje gebeurde het: Tim, die op weg was naar de boot, belt met de boodschap: "stap maar weer op de fiets, er zit een KASPISCHE PLEVIER bij Den Hoorn!" "What the FUCK!" Al fietsend roep ik de anderen dat ze mee moeten komen en met 35 km/h scheuren we richting het zuiden. Op de plek aangekomen blijkt de plevier al een half uur uit beeld te zijn. In de schemering worden de aanwezige goudplevieren gecheckt. Vlak voor het donker vindt Enno Ebels de vogel terug. Lichte chaos ontstaat, omdat de vogel vrij moeilijk te zien is en het al behoorlijk donker is. Ik kan de vogel in ieder geval met mijn verrekijker zien en ook kort in de scoop, vlak voordat de vogel opvliegt. Absoluut geen bevredigende waarneming en met een dubbel gevoel verlaat ik de plek.
De morgen erop zijn we vlak na zonsopkomst weer ter plaatse. De vogel is nog niet gevonden en zo'n 50 man zoekt de omgeving af. Wij gaan ook op zoek en vinden een juveniele drieteenmeeuw op een akker. Sommige van ons slagen er in één van de Amerikaanse goudplevieren te zien. Iets voor 9 uur komt de eerste boot aan en een rij van zo'n 80 auto's vol met vogelaars komt de watermolenweg opgereden. Een mooi gezicht!
Niet lang daarna wordt de vogel dan toch gevonden, niet langs de watermolenweg maar vlakbij de veerpont op een akker. In alle haast mis ik een afslag en moet ik een eind omrijden om de plek te bereiken. Als ik eindelijk op de plek aankom, is de vogel even uit beeld, maar na een tijdje wordt hij weer gevonden en kan ik hem eindelijk bevredigend zien! Wat een toffe vogel en wat een geweldige twitch: een paar honderd man staat naar de vogel te kijken.
De rest van de dag vogelen we weer op de noordpunt, waar flinke aantallen goudhanen zijn gearriveerd. Verder is het hier weer heel erg rustig. We eindigen rond een uurtje of 4 ten zuiden van de Robbenjager, waar we lui genieten van het goede weer. Deze tactiek levert zowaar weer eens wat op: een mooi rinkeltje gevolgd door een in koor geroepen "Pestvogel!". De vogel vliegt mooi over en laat ons redelijk tevreden achter.
Goudhaantje
Maandag dan: vogelen op de slufter levert kleine zilverreigers en een hoop algemene steltjes op. Na wat rondhangen in de tuintjes, wat wederom weinig opleverde.
Omdat er ook wat mensen van de strandwerkgroep op kamp waren, besluiten we even te gaan korren (een groot net door de zee trekken en de vangst determineren, wel leuk om te doen). Leuke vangsten waren een forse heremietkreeft, 2 smelten, een gewone zeester en een grote zeenaald. Nog leuker was de roodkeelduiker die ter plaatse was in het zeegat tussen texel en vlieland. Deze liet zich leuk fotograferen.
Roodkeelduiker
Het kornet trekken: zwaar werk
De dag erop ging ik samen met Thijs Udo op zoek naar de Kaspische en de Amerikaanse goudplevier. De Kaspische was vrij makkelijk te vinden langs de watermolenweg, en liet zich hier subliem bekijken. De goudplevier bleek onvindbaar, dus we besloten eerst bij de mokbaai en de horsmeertjes te gaan vogelen. In de mokbaai zat o.a. een kleine strandloper. Langs het westelijke horsmeertje vonden we een grote zilverreiger (wel aardig op texel geloof ik) en hoorden we waterrallen. Langs het pad klonk opeens de langgerekte ijle roep van een buidelmees. Leuk! Iets voor 4 besloten we toch maar naar de boot te gaan, maar toen we bij de Petten kwamen, zagen we iets verderop een rijtje auto's staan. Hier bleek één van de Amerikaanse goudplevieren te zitten! Een goudplevier met een gedeeltelijk zomerkleed zorgde voor wat discussie, maar de AGP, die nog behoorlijk goed in zijn zomerkleed zat, liet zich goed zien.
Einde van een mooie tijd op Texel, om 5 uur hadden we de boot.
Taiga
Een paar dagen later zou ik eindelijk weer eens richting Drenthe gaan. Als ik in amersfoort het station in loop, belt Tim op met de altijd leuke vraag "Ben je al onderweg?". Dan weet je ook wel weer hoe laat het is. "Wat is er dan?" "Waarschijnlijke taigastrandloper in de Vreugderijkerwaard!". Daar zou ik zometeen langskomen! Ik bel even met Pieter, maar die zegt dat het nog niet helemaal zeker is enzovoort, ik besluit maar samen met mijn vriendin in de trein naar hoogeveen te stappen om op tijd bij het avondeten te zijn. Net na Zwolle volgt het smsje "hij is zeker". Een zware nacht met veel stress volgt, "als hij maar blijft zitten!". Gelukkig doet de vogel dat en ik ga samen met mijn vriendin (die wel meewilde met het uitzicht op traktatie bij een nieuwe soort) naar zwolle. Na nog een keertje te zijn foutgefietst, kwamen we eindelijk aan bij de plek. Hier kon ik al snel door iemands scoop de vogel bekijken. Gelukt en wat een leuk beestje. Erg opvallend postuur, met een nogal gedrongen lichaam, maar wel een uitstekend klein kopje en lange poten. De vogel fourageerde erg snel, waardoor hij er ook met de verrekijker erg makkelijk uit te pikken was.
Een gestreepte strandloper maakte het feestje compleet. Een Kleine vliegenvanger werd geclaimd bij een boerderij vlakbij de parkeerplaats, maar werd ondanks goed zoeken niet teruggevonden.
En zo kwam het allemaal goed en konden we ons te goed doen aan een lekkere lunch in Zwolle!
What's next?
