Meteen rechtsomkeert gemaakt en rond half 2 fietste ik rond in de Ooijpolder. Uiteraard was de vogel al weer opgevlogen, richting zuid volgens de waarnemers. Ik fietste naar de enige plas die ten zuiden van de laatste waarnemingsplek lag, maar hier geen dwergaalscholver. 20 minuten later kwam er een nieuwe piep: "vogel nu op de Kaliwaal!". Als een gek fietste ik die kant op. De vogel zou achter het schiereilandje zijn geland. Samen met een hoop anderen wachtten we op het opvliegen van de vogel, maar dat deed hij niet. Na een uurtje besloten Jorrit en Mark even om te lopen om te kijken of de vogel van de andere kant wel te zien was. Even later belden ze op: "hij zit er niet meer". Op een miraculeuze wijze was de vogel ontsnapt aan meerdere vogelaarsogen en kwam het er op neer dat ik de vogel op een minuutje of 5 gedipt had.
De rest van de middag bleef ik staan wachtend op een glimp. Rond half 6 werd het tijd om de reis naar limburg voort te zetten.
Limburg was prachtig, geweldig weer en erg veel leuke plantensoorten. De dip bleef wel een beetje knagen, zeker nu de vogel zowel zaterdag als zondag weer gezien was.
Maandag ging ik vol goede moed weer naar Nijmegen. Samen met onder andere Tim de Boer wachtten we op de aankomst van de vogel in de Kaliwaal, waar hij de dagen ervoor toch regelmatig zat. Maar ook nu geen dwergaal. Een mooie wespendief fleurde de boel wat op, maar rond 4 uur werd de hoop toch echt opgegeven.
Na compleet doorweekt te zijn geregend en gehageld droop ik letterlijk af naar Wageningen. Deze dips, en dan vooral die op vrijdag, waren misschien wel de ergste tot nu toe. Hij komt vast wel weer, ik hoop dat het dan wel lukt.
Geelbuikvuurpad
Purperorchis
