Voorjaarstaferelen

Tussen de tentamens en het leren door vanmiddag even naar buiten geweest. Vlak achter mijn flat zag ik tot mijn grote vreugde 2 patrijzen op een graanakker zitten; een schitterend gezicht, zeker met het late middaglicht. In de Bennekomse hooilanden liepen al enkele tientallen grutto's rond...het wordt nu echt voorjaar!

Nog een uil!

Afgelopen zaterdag gingen een aantal heldhaftige vogelaars op zoek naar uilen in de bossen van Drenthe. Één van de teams vond zowaar een roepend mannetje ruigpootuil in één van de bossen nabij Schoonloo. Deze soort is sinds 1999 niet meer in Nederland gehoord en uiteraard wilden veel vogelaars de vogels horen. Met Staatsbosbeheer werd er een afspraak gemaakt dat de vogelaars zondagavond onder strenge controle mochten gaan luisteren.
Omdat ik zondag nog ziek was en ik de dag erop een tentamen zou hebben, ben ik zondagavond maar niet op pad gegaan.
Maandag kwam in de loop van de ochtend het bericht dat maandagavond de laatste mogelijkheid zou zijn om het bos 's avonds te betreden zonder een boete te riskeren. Via waarneming.nl kreeg ik een lift aangeboden van Pieter-Geert Gelderblom (waarvoor veel dank!) en na mijn tentamen kon ik samen met Paul Hoekstra in de auto stappen op weg naar Drenthe. De reis liep vrij voorspoedig en om 18.20 kwamen we aan bij de plek.
In de schemer stonden tientallen mensen vrijwel geruisloos gespannen te wachten. De uil was vanaf 6 uur al gehoord maar hield al een tijdje zijn snavel.
Rond half 7 klonken in de verte zacht maar duidelijk een aantal reeksen poe-poe-poe klanken. Gaaf!
Daarna werd het weer stil en op het geluid van een enkele bosuil en wat overvliegende eenden bleef het stil. Om 8 uur vertrokken we niet compleet voldaan, maar zeker wel tevreden richting Wageningen.
Hoewel het zeker niet mijn mooiste ervaring van het waarnemen van een zeldzame soort was, was het in ieder geval wel de apartste. Het feit dat er zoveel mensen vrijwel stil in een bos kunnen staan, vond ik erg gaaf.
Wat zal de volgende uil zijn??

Tussendoortje

Omdat ik volgende week meerdere tentamens heb, heb ik momenteel niet veel tijd om er uit te gaan. Vanmiddag klaarde het weer rond half 5 op en ben ik nog even naar de Bennekomse hooilanden gereden. Hier zag ik mijn eerste grutto's van het jaar overvliegen. Leuk om deze vogels weer te zien. Ook zaten er nog 2 prachtige adulte geelpootmeeuwen. Een leuk tussendoortje dus.

Wel koud, geen ijs

Voordat ik naar Amersfoort zou gaan wilde ik graag nog even naar de ijsduiker bij Bussloo. De plas was met de fiets goed te bereiken vanaf Deventer, dus het leek mij een vrij haalbaar doel. Ik kwam ook snel aan bij de plas en begon met goede hoop aan de zoektocht, maar de duiker had er vandaag gewoon geen zin in. Hij liet zich niet zien. Ondertussen was het flink koud geworden en met halfbevroren handen kwam ik terug in Deventer. Hopelijk doen zich dit jaar nog meer kansen voor om ijsduiker te zien.

Grote moeite voor een dwerg

Zoals ik al schreef, werd er zondagmiddag een dwerguil ontdekt in een bos nabij Valkenswaard. Om even het voorkomen van dwerguil in Nederland duidelijk te maken: een paar jaar geleden vloog er in Friesland het eerste exemplaar voor Nederland tegen een raam. Het tweede exemplaar werd door slechts één waarnemer gezien en de dag erna gedipt (niet gezien) door 300 vogelaars. En afgelopen zondag dus het derde exemplaar.

Toen ik maandagochtend om 7.40 op internet keek, stond er al een melding: hij zit er nog!
Om kwart over 8 belde Bram Ubels me: "ik heb hem, hij is gaaf en het is erg druk hier". Veel sneller dan normaal deed ik mijn practicum en om half 12 racete ik naar het station. Om half 2 kwam ik in Eindhoven aan, maar vanaf hier was het nog een uur fietsen. Om half 3 kwam ik eindelijk aan op de plek. Er stond een grote groep vogelaars in een lariksbosje en nadat ik mij door de takken had gewurmd, keek ik in de richting waar al tientallen ogen op gericht waren; 2 grote gele ogen keken mij wat slaperig aan, maar wat een vogel! Geweldig! Het beestje zat uiterst relaxt op een tak, zo'n 5 meter boven de grond. Hij trok zich wonderlijk weinig aan van het enorme publiek, maar keek af en toe enigszins geirriteerd op, krabde zich even, strekte zijn hals en dutte weer verder. En zelfs door dus vrij weinig te doen, maakte hij al zo'n geweldige indruk. Na een uur ging ik weer terug richting Eindhoven.

Vandaag (dinsdag) is de vogel nog niet teruggevonden; wat ben ik blij dat ik er gisteren gelijk heen ben gegaan. Het was de 6 uur durende reis meer dan waard. Een prachtige twitch van een nog veel mooiere soort!

Met dank aan Tim de Boer, voor het uitlenen van zijn lens.

Het zonnige zuiden

Af en toe heeft dat broeikaseffect toch wel zijn voordelen. Dit weekend moest de jas af en toe uit vanwege het warme weer. Geweldig om gewoon buiten te kunnen lopen zonder te verkleumen. Daar ik ook wel een echte natuurgenieter ben, was dit weekend wel echt heel erg mooi voor mij.

Zaterdag moest ik een mossen/korstmossen-excursie in Eindhoven leiden. Behalve dat het prachtig weer was, is hier niet heel veel over te vertellen. In totaal vonden we ruim 60 soorten mossen en korstmossen, waaronder mooie soorten zoals rood bekermos, rafelig bekermos, open rendiermos en parapluutjesmos.
Toen we na een dag zonnebaden en mossen zoeken weer terugkwamen in Eindhoven, zijn we nog even langs de High-Tech campus van de universiteit gereden voor een bezoekje aan de witoogeend. Na een paar minuten liet deze vogel zich mooi zien; mijn 140e jaarsoort.

Zondag ging ik nogal optimistisch naar Maastricht voor een dagje Zuid-Limbug. Met één ding had ik toch te weinig rekening gehouden: Limburg heeft heuvels...en zonder versnellingen op je fiets zijn die heuvels toch wel steil! Voortaan neem ik bij een bezoekje aan Zuid-Limbug mijn eigen fiets mee in plaats van een (in de rest van Nederland zeer functionele!) ov-fiets.
Nou goed, wat ook een beetje tegenviel was de drukte; heel de regio werd bestormd door mensen, waardoor het toch allemaal ietsje minder natuurgenieten was dan ik had gehoopt.
Ik had van te voren een route uitgestippeld die langs de plekken voor oehoe, ringsnaveleend, middelste bonte specht, kortsnavelboomkruiper en grauwe gors liep.
Het begon zeer aardig: één blik met de verrekijker in de ENCI-groeve leverde een oehoe op en een scan met de telescoop ook nog een tweede. Achter mij roffelde een kleine bonte specht en zo had ik al 2 nieuwjaarsoorten in korte tijd.
Ik vervolgde mijn weg richting Eijsden. Op één van de maasplassen zag ik geelpootmeeuwen (ook nieuwjaarsoort). Bij de plek van de ringsnaveleend zag ik dat er vrij druk gevaren werd, waardoor er überhaupt geen duikeenden op de maasarm aanwezig waren. Ook op de plasjes daar noordelijk van geen ringsnaveleend kunnen vinden, dus toen maar doorgereden richting Epen. Dat was nogal een rit! Onderweg wel mijn eerste dagvlinder van het jaar gezien, een kleine vos. Februari is ook niet meer wat het geweest is... In de bossen ten Oosten van Epen ging ik op zoek naar middelste bonte specht en kortsnavelboomkruiper. Helaas was het ontzettend druk in het bos, wat de kans op middelste bonte flink wat kleiner maakt. Kortsnavelboomkruiper vond ik gelukkig wel vrij snel in het Elzetterbos.
Het was ondertussen alweer bijna 4 uur, dus ik reed richting het hamsterreservaat bij sibbe. Hier een prachtige blauwe kiekendief, wat geelgorzen en veldleeuwerikken, maar niet de gewenste grauwe gors. Toen de zon bijna onder ging reed ik weer naar Maastricht. Onderweg hoorde ik nog een steenuil.
Toen ik om half 7 in de trein stapte, ging de telefoon. René janssen: "hee Rutger, heb jij de dwerguil al gezien"... Dat kwam hard aan. 'Gelukkig' was de vogel pas om 5 uur doorgegeven en had ik het überhaupt niet kunnen halen, maar goed...
Dit gaf een toch iets bittere nasmaak aan deze zonnige dag. Hopelijk zit de dwerguil er morgen nog en ik ga sowieso nog een keer terug naar Zuid-Limburg voor een hopelijk iets succesvoller rondje.

Een zonnige ochtend in Wageningen

Vanochtend tegen mijn bedoeling in toch vrij laat opgestaan. Het was prachtig weer buiten, dus ik ben zo snel mogelijk naar buiten gegaan. De nieuwjaarssoorten werkten niet mee vanochtend, maar tijdens mijn fietstochtje door het binnenveld kreeg ik wel voor het eerst dit jaar een steenuil te zien. Verder heb ik genoten van het weer en zag ik nog een leuke diversiteit aan vogelsoorten, waaronder pijlstaart, grote zaagbek, grote gele kwikstaart, ijsvogel, kleine zwaan, havik en waterpieper.

Revanche op de waalkade

Eindelijk! Vandaag was het eindelijk weer eens fatsoenlijk weer. Gelukkig had ik 's middags geen college, dus ik kon er weer even op uit. Eerst ben ik met een studiegenoot in de Blauwe Kamer geweest. Er waren best wat vogels, maar weinig opmerkelijks. Een groepje toendrarietganzen en een al lekker hard zingende grote lijster waren de leukste waarnemingen. Onderaan de Grebbenberg hebben we nog even gezocht naar ransuilen, maar niet gevonden.

Daarna ben ik in mijn eentje verder gegaan naar Tiel. Toen ik aankwam op de waalkade was het duidelijk: weinig meeuwen...daar moest wat aan gedaan worden. Ik kocht snel een brood en een paar minuten later stond ik totaal omringd door krijsende kok- en stormmeeuwen. Maar de ringsnavel was weer eens niet te zien.

Ik voerde nog een tijdje door en liep de kade een stukje af richting het Westen. In mijn ooghoek zag ik opeens een wat dikkere meeuw op een lantaarnpaal staan. Het zal toch niet...jawel! Prachtig ringetje om de snavel, gele iris, lichte mantel. Een minuut later was hij weer weg. Opgelucht en blij verliet ik de kade weer. Nadat ik thuis gegeten had ging ik nog even op zoek naar de afgelopen dagen gemelde steenuilen. De plek waar ze gemeld waren, ligt slechts 5 minuten fietsen van mijn flat af en direct nadat ik aankwam op de plek, begonnen 2 steenuilen tegen elkaar in te roepen. Prachtig geluid. Ik bleef een paar minuten luisteren en keerde nog meer voldaan dan ik al was terug naar mijn flat.


mooi weer in de blauwe kamer

A nice day in the OVP

Mijn 19e verjaardag, afgelopen zaterdag, verliep rustig wat vogels betreft. Ik ben wel even buiten geweest op zoek naar steenuilen, maar ben na mijn 2e mislukte poging in Stoutenburg maar weer snel terug naar huis gegaan; het was iets te koud buiten.
Zondag ben ik met mijn ouders, vriendin en een vriend met de auto naar de Oostvaardersplassen geweest. Eindelijk weer eens genoten van het luxe auto-vogelen.
We begonnen zoals gebruikelijk in delta Schuitenbeek, waar zoals inmiddels ook gebruikelijk, een adult pontische meeuw op een strandje zat.
Vervolgens snel naar de OVP gereden, waar we eerst een bezoekje brachten aan de Reigersplas, waar zich al een paar dagen een kokardezaagbek, waarschijnlijk dezelfde als die van Harderbroek, bevond. De vogel liet zich op een vrij grote afstand, goed zien.
Daarna uiteraard eerst naar de grote praambult gereden. Hier zat een groep van 300 toendrarietganzen; dat zie je in deze omstreken toch niet zo vaak. Verder vlogen er meerdere blauwe kiekendieven en zat er een slechtvalk. Uiteraard ook de nodige grote zilverreigers en wilde zwanen.
Toen ik even mijn scoop op het zuid-westen richtte, kwam er een adulte zeearend prachtig mijn beeld in vliegen, om vervolgens weer hard het bos in te duiken, waardoor de rest van de vogelaars hem/haar niet zag.
De kleine praambult was een stuk minder boeiend. Een vos was hier nog wel het leukst. Langs de praamweg zat een prachtige klapekster, die zich bijzonder goed liet zien. Wonderlijk genoeg was de ruigpootbuizerd helaas niet zichtbaar.
Vervolgens zijn we richting de hut 'de zeearend' gelopen. Op 1 van de plasjes langs het pad zat tot onze verbazing een vrouwtje krooneend. Weer een leuke nieuwjaarsoort. Langs het pad helaas geen kleine bonte specht, maar vanuit de hut zagen we wel een raaf.
Tenslotte hebben we het Jan van de Boschpad bezocht. Op het ijsselmeer zaten een paar toppers tussen de groepen duikeenden.
Bij het Jan van de Boschpad zelf zaten een enorme groep grote zaagbekken, 3 zwarte ruiters, kemphanen enzovoort. Boven het riet vlogen 2 bruine en 2 blauwe kiekendieven. Al met al een mooie dag met 7 nieuwjaarsoorten. In totaal zit ik nu op 137 soorten in 2008.

Drie keer is scheepsrecht…gelukkig

Na het leren voor en het maken van een nogal lang tentamen over planten, had ik vanmiddag weer tijd om te vogelen. Voor de derde keer in een maand reisde ik naar Leiden en vervolgens naar Katwijk voor een derde bezoek aan het braakliggend terreintje aan de Zwarteweg. Eerst leek het erop dat er überhaupt geen vogels zaten, maar door de aanwezigheid van een torenvalk vloog er een grote groep vinken en leeuweriken op; uit deze groep vloog één vogeltje, duidelijk een gorsje, alleen weg en ging voor me in het vliertje zitten, maar wel aan de achterkant van het boompje, waardoor ik hem niet kon zien.
Uiteraard snelde ik me naar het boompje zag het beestje zitten en constateerde: een (weliswaar prachtige) rietgors…
Ik besloot de groep vinken weer te volgen. In deze groep zaten ook nog een paar andere rietgorzen, dus het bleef spannend. En toen, tussen al het vinken- en leeuwerikengebabbel door, “Tsick!”. “Yes!”, maar waar? Ik liep het slootje nog een keer langs en toen vloog er opeens een minuscuul tikkend vogeltje boven me. Dit alles resulteerde in een vreugdesprongetje; op één of andere manier, hoewel ik de vogel eind 2006 ook al had gezien, wilde ik het beestje dit jaar heel graag weer zien en dat was bij deze gelukt. Helaas liet de vogel zich hierna niet meer zien en vertrok ik richting Voorhout, alwaar al een paar weken een nogal overtuigende taigarietgans in een groep toendrarietganzen verbleef.
Hoewel de meningen hierover nogal verschillen, maar de determinatie van deze soorten in ieder geval erg moeilijk is, lijkt het erop dat taigarietganzen, en zeker echt duidelijke exemplaren, behoorlijk schaars zijn in Nederland.
Aangezien ik al twee jaar geen duidelijke taigarietganzen gezien had, leek het mij een goed plan om deze vogel een bezoekje te brengen.
De polder waarin de vogels zich bevinden is nogal moeilijk te overzien en ik vond dan ook pas een goed uitkijkpunt toen ik zo ongeveer de hele polder was rondgefietst. Maar goed, toen ik eenmaal een goed uitzichtpunt had gevonden, zag ik al snel de groep rietganzen. Rustig scoopte ik het groepje af en…"Ja, dat is inderdaad wel duidelijk zeg!” Een lange oranje snavel, een lange nek en een massief lichaam: prachtige taigarietgans.
Tevreden fietste ik weer terug naar Leiden. Ik hoop dat mijn verjaardag (morgen) en zondag de nodige leuke soorten opleveren.