maandag 24 november 2008

Dagje lauwersoog

Omdat er voor zaterdag harde noorderwind was voorspeld, wilde ik graag naar Lauwersoog. Dit was goed te combineren met een weekendje bij mijn vriendin. Daarom pakte ik zaterdag op tijd de trein in Hoogeveen, zodat ik de eerste bus naar Lauwersoog kon halen. De vertrekt helaas pas om kwart over 10, zodat ik pas een uur later in lauwersoog kon zijn. Uiteindelijk nam ik rond half 12 plaats achter één van de kleine betonnen hokjes op de dijk.
Ik hoorde van een paar vogelaars dat er al wat rosse franjepoten waren langsgevlogen, maar dat het verder vrij rustig was.
Dit was ook het beeld wat ik had in het eerste half uur. Gelukkig werd de rust rond een uur of 12 prettig verstoord door een zwartig stuiterend vogeltje op een paar honderd meter uit de kust: eindelijk, eindelijk zag ik mijn eerste vaal stormvogeltje (345/312), meer dan 5 jaar nadat ik samen met een paar vrienden 15 km westelijker tegen het veel zeldzamere stormvogeltje was aangesukkeld. Als er schaamsoorten zouden bestaan, zou dit er één geweest zijn, maar goed... nu niet meer!
Nou goed, ik keek uiteraard verder, en tot ongeveer half 4 werd de daglijst leuk aangevuld met dingen als een mooie witbuikrotgans, een ruigpootbuizerd, 3 grote jagers, een grote zee-eend en wat toppers en roodkeelduikers.
Met de jaarsoorten schoot het niet echt op. Gelukkig kwam er toen opeens een noordse stormvogel (#313) door mijn beeld heen vliegen. Op een meter of 20 vloog deze vogel héél mooi langs, trappelde even met zijn poten in het water, maakte een rondje en vloog door. Waanzinnig! Hoewel dit niet een echt zeldzame soort is, zie ik ze eigenlijk nooit. Mijn laatsten waren in 2003, en dat waren 2 witte puntjes op een kilometer afstand zo ongeveer. Ik had de soort dus nog nooit echt mooi gezien en stond lekker te stuiteren.
Het werd daarna steeds kouder en donkerder, dus ik liep terug om nog even wat te eten in Schierzicht. Na een paar honderd meter kwam ik een groepje vogelaars tegen, die zojuist een bonte tapuit richting Schiermonnikoog hadden zien vliegen! De vogel was even daarvoor ook al even gezien, maar was toen al snel uit beeld verdwenen. Het kan zijn dat de tapuit ook langs mij is heengevlogen, maar ik heb in ieder geval niets gezien. Helaas, gelukkig kon ik het redelijk goed relativeren en was ik blij met mijn waarnemingen van 'vaaltje' en noordse stormvogel.
's Avonds zag ik nog een kerkuil in de buurt van Hoogeveen.

Bizarre flatsoort

Vrijdag zit ik aan het begin van de middag wat suf achter mijn computer. Ik kijk zoals altijd veel uit mijn raam. Rond half 1 zie ik ongeveer een seconde lang een grote valk langsvliegen. Ik weet meteen dat het geen slechtvalk is vanwege het lichte uiterlijk, en het ontbreken van koptekening. Een sprintje naar de keuken levert weer een korte waarneming op, maar de vogel draait weer om de flat heen. Een paar seconden later zie ik de vogel weer vanuit mijn kamer, nu met verrekijker. De vogel is heel wit, heeft nauwelijks tekening op de onderdelen, wel wat donkere vlekjes op de bovendelen, en is heel groot. Witte giervalk is eigenlijk meteen al de conclusie. De vogel heeft dezelfde vorm als die van Noord-groningen komt qua postuur havik-achtig over. Na een seconde of 10 vliegt hij in oostelijke richting weg, aangevallen door kokmeeuwen, die in spandwijdte kleiner zijn dan de valk.
Ik blijf onthutst achter.

Het lijkt mij logisch dat dit dezelfde vogel is als die van Rotterdam en Zoetermeer. De dagen na mijn melding volgend twee andere meldingen van een witte giervalk, beide in de buurt van wageningen: Weurt op de 22e en Amerongen op de 23e. Of de vogel van rotterdam wordt aanvaard is maar sterk de vraag, vanwege het feit dat hij ship-assisted is, maar aanvaard of niet, dit zal zeer waarschijnlijk mijn beste raamsoort blijven!

maandag 17 november 2008

Sneeuw

Een cryptisch sms'je van Tim op zaterdagmiddag, rond half 4, terwijl ik in Groningen was, gaf mij een kort gevoel van misselijkheid: "zit je al op Texel". Dit moest iets gaafs zijn, iets als sneeuwuil, of steenarend... Even later hoorde ik op de vogellijn dat het inderdaad een sneeuwuil was. De eerste sinds jaren en sowieso een supergave soort. Daar moest ik zondag uiteraard heen. Ik kon gelukkig meerijden naar Steenwijk en hier de trein pakken naar Leeuwarden. Deze trein reed net iets te langzaam, met als gevolg dat ik lekker een uurtje kon gaan zitten suffen op het station. Vervolgens wel een goed doorrijdende bus naar Den Oever en een snelle aansluiting naar Den Helder, waar ik om kwart voor 1 aankwam. Het was even wachten op de boot, die om half 2 vertrok. Aan boord kwam ik Frank van der Wielen tegen, die mij een lift aanbood. Dank daarvoor! De bus op Texel is namelijk niet de snelste.
Goed, om kwart over 2 konden aansluiten bij 30 andere auto's, waarvan de inzittenden allemaal naar dezelfde grote homp wit met grijze veren keken. De sneeuwuil (344/311) zat op een meter of 150 rustig om zich heen te kijken. Af en toe draaide hij zijn kop naar de menigte en waren de grote gele ogen te zien: wat gaaf!
Actiever werd de uil niet, maar zo was het al ontzettend imposant. Na een poosje genoten te hebben van de uil hebben we nog een wandeling over de Slufter gemaakt. Dit leverde weer geen strandleeuwerikken op, maar wel 35 sneewgorzen en een groepje dwergmeeuwen.
Alweer een uil dus, de 10e van het jaar, geweldig!

zondag 9 november 2008

Ruigpoten

Omdat de aziatische roodborsttapuit van ijmuiden uiteraard niet tot vrijdag bleef zitten, waardoor ik deze vogel vanwege geldgebrek niet kon zien, had ik vrijdagmiddag tijd om één van de nog missende soorten te scoren.
Het was allemaal erg makkelijk: ik fietste vanaf almere-buiten naar de praamweg, alwaar bij de wildroosters 2 prachtige ruigpootbuizerds (#310) aanwezig waren. Een mooie soort, waarvan ik altijd kan genieten.
Zaterdag was een saaie dag. Ik heb geteld op het Hazewater, maar dat viel behoorlijk tegen, met als hoogtepunt 2 klapeksters ter plaatse.
Zondagmiddag wordt er om kwart over 4 een woestijntapuit gepiept; ook deze vogel gaat waarschijnlijk niet voor mij weggelegd zijn, maar goed. Zowel de aziatische roodborsttapuit als de woestijntapuit staan gelukkig al op mijn Nederland-lijst, dus heel erg vind ik het niet. Jammer wel, natuurlijk...

zondag 2 november 2008

Valk der valken

Vrijdagmiddag bedacht ik, achteraf wel erg toevallig, dat ik dit jaar in alle provincies nieuwe soorten heb gezien, behalve in Groningen. Zaterdag bracht ik de dag samen met mijn vriendin door, vrijwel zonder vogels (klapekster, blauwe kiekendief) en ook zonder me zelf op de hoogte te stellen van de waarnemingen in de rest van Nederland.
Het was dus ook even schrikken toen er op zondagochtend diverse meldingen van een giervalk op de Dutch bird alerts stonden. De vogel bevond zich in de Carel Coenraadpolder en was zondagochtend rond 8 uur al weer gezien, maar daarna verdwenen. Ik besloot het erop te wagen en ging vanaf Hoogeveen met de trein naar Groningen en vervolgens naar Delfzijl. Rond 11.15 verscheen het bericht dat de vogel weer gevonden was, op de vogellijn. Met goede moed fietste ik vanaf Delfzijl, nogal bepakt, tegen de wind in richting het oosten. Door de wind duurde het even, maar rond een uur of half 2 bereikte ik het fietspad onderaan de dijk vanaf waar en waarop de vogel regelmatig gezien werd. Ik wist de plek niet helemaal precies en fietste rustig door.
Al gauw merkte ik wat vogelaars in het weiland op; ik keek even om me heen en zag toen, op één van de palen op de dijk, een enorme valk zitten! Uiteraard gelijk afgestapt en de vogel vanaf ca. 75 meter bekeken. Het was hem! Een waanzinnig gave vogel! De giervalk vloog regelmatig op, waarbij hij zich in directe vergelijking met buizerds (net zo groot!) geweldig liet bekijken. Ik heb behoorlijk wat brakke bewijsplaatjes gemaakt en terwijl ik dat deed, hoorde ik de roepjes van een groepje langsvliegende fraters (#309).




Op de terugweg reed ik relaxt langs de dijk terug. In de Breebaartpolder zag ik nog meerdere bonte kraaien en flink veel steltjes. Het was erg aangenaam weer geworden en ik genoot van de waarneming van de giervalk en de vele andere soorten langs de dijk. Terug in Delfzijl was ik doodop, maar wel erg tevreden. In Groningen heb ik vervolgens mijn energievoorraad aangevuld met wat snacks en ben ik weer afgereisd naar Wageningen. Wellicht de moeilijkste twitch van het jaar, maar het was de moeite meer dan waard. Absoluut één van de toppers van 2008 voor mij.