vrijdag 1 februari 2008

Drie keer is scheepsrecht…gelukkig

Na het leren voor en het maken van een nogal lang tentamen over planten, had ik vanmiddag weer tijd om te vogelen. Voor de derde keer in een maand reisde ik naar Leiden en vervolgens naar Katwijk voor een derde bezoek aan het braakliggend terreintje aan de Zwarteweg. Eerst leek het erop dat er überhaupt geen vogels zaten, maar door de aanwezigheid van een torenvalk vloog er een grote groep vinken en leeuweriken op; uit deze groep vloog één vogeltje, duidelijk een gorsje, alleen weg en ging voor me in het vliertje zitten, maar wel aan de achterkant van het boompje, waardoor ik hem niet kon zien.
Uiteraard snelde ik me naar het boompje zag het beestje zitten en constateerde: een (weliswaar prachtige) rietgors…
Ik besloot de groep vinken weer te volgen. In deze groep zaten ook nog een paar andere rietgorzen, dus het bleef spannend. En toen, tussen al het vinken- en leeuwerikengebabbel door, “Tsick!”. “Yes!”, maar waar? Ik liep het slootje nog een keer langs en toen vloog er opeens een minuscuul tikkend vogeltje boven me. Dit alles resulteerde in een vreugdesprongetje; op één of andere manier, hoewel ik de vogel eind 2006 ook al had gezien, wilde ik het beestje dit jaar heel graag weer zien en dat was bij deze gelukt. Helaas liet de vogel zich hierna niet meer zien en vertrok ik richting Voorhout, alwaar al een paar weken een nogal overtuigende taigarietgans in een groep toendrarietganzen verbleef.
Hoewel de meningen hierover nogal verschillen, maar de determinatie van deze soorten in ieder geval erg moeilijk is, lijkt het erop dat taigarietganzen, en zeker echt duidelijke exemplaren, behoorlijk schaars zijn in Nederland.
Aangezien ik al twee jaar geen duidelijke taigarietganzen gezien had, leek het mij een goed plan om deze vogel een bezoekje te brengen.
De polder waarin de vogels zich bevinden is nogal moeilijk te overzien en ik vond dan ook pas een goed uitkijkpunt toen ik zo ongeveer de hele polder was rondgefietst. Maar goed, toen ik eenmaal een goed uitzichtpunt had gevonden, zag ik al snel de groep rietganzen. Rustig scoopte ik het groepje af en…"Ja, dat is inderdaad wel duidelijk zeg!” Een lange oranje snavel, een lange nek en een massief lichaam: prachtige taigarietgans.
Tevreden fietste ik weer terug naar Leiden. Ik hoop dat mijn verjaardag (morgen) en zondag de nodige leuke soorten opleveren.

Geen opmerkingen: